Terugdenkend aan...
Door: Liesbeth
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
20 Augustus 2014 | Thailand, Bangkok
Ik lig nu op mijn hotelbed dicht bij het vliegveld van Bangkok. Morgenochtend vlieg ik terug naar Nederland en nu denk ik nog even terug aan de afgelopen tijd…
… Weekendje Batdambang
Eigenlijk is dat al langer geleden maar ik heb er nog niet over geschreven en dat wil ik toch even doen. Samen met Pia ben ik een weekendje naar Batdambang geweest (ongeveer 4 uur reizen met de bus). Een bijzondere ervaring was de bamboe trein. Je zit dan op een bamboeplateau net boven de rails (met een motor). Het lijkt een beetje op een achtbaan, het gaat best hard en is ook wel een beetje eng. Veilig en verantwoord? Volgens mij niet?! Wel leuk! Op de heenweg hadden we geluk, er kwamen geen tegenliggers aan. Op de terugweg gingen we minder snel vanwege tegenliggers. Dat betekent bamboeplateau en wielen van de rails af en aan de kant wachten totdat de ander voorbij is. Wij hoefden nooit aan de kant te gaan omdat we met z’n drieën achter elkaar reden en degene met de meeste passagiers mag blijven liggen/zitten
Ook zijn we naar de “killing caves” geweest. Cambodja heeft een heftig verleden, ruim 30 jaar geleden zijn miljoenen mensen gedood door de Rode Khmer (o.l.v. Pol Pot). In de grot die wij bezochten, werden in die tijd mensen naar beneden gegooid. Schedels en botten zijn nog te zien in een glazen monument. Erg indrukwekkend en raar om te beseffen dat het eigenlijk nog maar zo kort geleden is… daar werd iedereen even stil van.
… Mijn laatste dagen op het PDC
Donderdag was mijn laatste workshopdag. We hebben de vingerpoppetjes afgemaakt en bij een aantal groepen was er nog tijd genoeg om een soort toneelspel met de popjes te doen. Al snel bleek dit erg moeilijk te zijn. De meeste kinderen komen niet verder dan “how are you?” en “what is your name?” of ze deden precies mijn voorbeeld na. Het was wel grappig om de verschillen te zien. Sommige leerlingen schamen zich een beetje en voelen zich ongemakkelijk. Andere leerlingen gaan op in het spel en gebruiken zelfs een ander stemmetje. De laatste 10 minuten heb ik het spel “halli galli” gespeeld. Altijd een succes! De kinderen waren heel enthousiast en sloegen constant op de bel. Op een gegeven moment heb ik de regel “als je op de bel slaat terwijl er geen 5 dezelfde fruitsoorten liggen, moet je iedereen een kaart geven” ingevoerd en toen ging het er wat serieuzer maar minstens zo fanatiek aan toe. Toen ik tussen de middag het spel weer tevoorschijn haalde om met twee kinderen te spelen, kwamen er al snel meer kinderen nieuwsgierig kijken toen ze de bel hoorden. Ook een leraar kwam een kijkje nemen en wilde meedoen. Natuurlijk mocht dat en hij ging helemaal los, sloeg telkens op de bel om maar de snelste te zijn. Er keken al een paar kinderen naar mij zo van eigenlijk is dat niet de bedoeling he? Dus toen heb ik hem ook maar de nieuwe regel uitgelegd. Heel leuk om te zien wat een enthousiasme dit spel oproept bij jong en oud. Hopelijk hebben ze er nog lang plezier van want natuurlijk heb ik het spel daar achtergelaten.
Vrijdag heb ik nog wat dingen opgeruimd en afgewerkt (registratie/evaluatie van de activiteiten van de gegeven workshops) en geholpen bij het zomerprogramma (de kinderen komen een uur langer omdat ze schoolvakantie hebben). Om 4 uur zat het er dan echt op, ik nam afscheid van de leraren en voor de laatste keer werd ik met de tuktuk naar “huis” gebracht. Gek om weg te gaan… maar het was fijn om mijn steentje bij te mogen dragen aan dit mooie project. Ik ben heel benieuwd hoe het met de kinderen zal gaan in de toekomst. Zullen hun dromen uitkomen op het Pure Dream Centre?
… Busreis naar Koh Chang
Om 7.20 uur werd ik opgehaald. Pia, Ilona en Ivo waren uit bed gekomen om mij uit te zwaaien, super lief! Ik heb een erg leuke tijd gehad in Thida’s house. Zonder de andere vrijwilligers zou het erg saai geweest zijn!
Dit keer ging de busreis naar het Thaise eiland Koh Chang. Ervaring met de grensovergang bij Poipet had ik gelukkig al maar ook deze keer ben ik weer verbaasd over wat ik allemaal zie. Ik zie een hele hoop Thaise mensen staan. Eerst denk ik dat ze ook aan het wachten zijn om de grens over te kunnen dus ik voel me een beetje ongemakkelijk als me verteld wordt dat ik erlangs moet lopen. Later blijkt (denk ik) dat ze aan het wachten zijn op goederen uit Thailand. Als ik de grens over ben, komt er een politiewagen aangereden. Achterin zitten/staan allemaal kinderen. Het lijkt een beetje op een wagen waarin varkens vervoerd worden, met een soort van tralies. Waarom zitten die kinderen daar? Zijn ze naar Thailand gesmokkeld en worden ze door de politie weer terug naar Cambodja gebracht? Of is er een andere reden? Vreemd toch?!
De busreis verloopt goed. Ik doe er natuurlijk wel weer iets langer over dan gepland maar daar ben ik aan gewend geraakt. Ik vroeg nog aan de man van het toeristenbureautje of we na de grens gelijk doorreden naar Koh Chang? Hij verzekerde me dat dat het geval zou zijn. Niet dus… na de grens moesten we wachten totdat er genoeg mensen waren om het busje naar Koh Chang te vullen. Ach ja… had ik tijd om even van een zeer goedkope maaltijd en bananen shake (mijn favoriet!) te genieten.
… Drie dagen ontspannen op Koh Chang
Ik kwam aan bij mijn hotel en was helemaal happy. Wat een mooi hotel / huisje (gelukkig niet voor niks uren op internet gezocht ;) )! ’s Ochtends ben ik gelijk naar het strand gegaan (10 seconden lopen!) en heb daar heerlijk genoten van de zon en een spannend boek. Af en toe een duik in het zwembad of de zee ter afkoeling, heerlijk! Na een aantal uurtjes ben ik even door het stadje (één lange straat) gaan lopen. Hier was het duidelijk ‘low season”! Ik kwam nauwelijks toeristen / mensen tegen, het was totaal uitgestorven. Ook geen opdringerige mensen in de trant van “Lady! Massage?”. Ik heb een pedicure / manicure laten doen en ben daarna weer aan het strand gaan liggen om daar te genieten van een zonsondergang (met een paar wolkjes). De volgende ochtend wilde ik op tijd opstaan om de zonsopkomst te zien. Toen mijn wekker ging, keek ik naar buiten en was het nog pikdonker, nog even terug in bed dus. Echter een kwartier later was het ineens licht, zo snel gaat dat hier. Niet zo erg want ik had er niet bij stilgestaan dat als je de zonsondergang ziet aan deze kant van het eiland, je dan niet de zonopkomst ziet, beetje dom! Die dag heb ik een boottochtje langs 5 eilanden (/rotsblokken in zee) gedaan. Bij ieder eilandje stopten we even om te snorkelen, zwemmen of relaxen. Ik heb erg mooie, gekleurde visjes gezien! Helaas ging het halverwege de dag regenen, gelukkig niet heel de tijd maar van de zon konden we niet langer genieten helaas.
’s Avonds ben ik naar een ander hotel gegaan omdat ik ook graag in een ander plaatsje wilde overnachten: lonely beach. Dé plaats voor backpackers volgens de boekjes. Nou voel ik me niet echt een backpacker maar ik was wel nieuwsgierig. Bij mijn hotel aangekomen, had ik gelijk spijt. Het viel een beetje tegen. Later bedacht ik me dat dit huisje precies heeft wat ik bij het ander hotel miste: uitzicht op zee, wifi en ook het tweepersoonsbed was fijn. Daar moest ik dus maar extra van genieten! De volgende ochtend was ik vroeg wakker maar bleek het te regenen. Jammer! Gelukkig is relaxen niet alleen mogelijk in de zon op het strand dus bedacht ik een alternatief plan: nog even in bed liggen, uitgebreid ontbijten, massage (de beste!) en… hardlopen. Eigenlijk was ik van plan om niet meer te gaan hardlopen (in Cambodja had ik dat al meerdere keren gedaan dankzij de motivatie van mijn loopmaatjes Pia, Ivo, Ilona en Becky) maar omdat het ook ’s middags nog zacht regende, leek het me wel een goede manier om wat meer van de omgeving te zien. Echt veel heb ik niet gezien omdat het één heuvelachtige weg is met bossen aan beide kanten maar het was fijn om even buiten te zijn. De volgende dag ben ik op zoek gegaan naar het strand. Het zou 5 minuten lopen van mijn hotel zijn. Dat bleek iets verder weg te zijn (20 minuten) maar uiteindelijk was ik op “lonely beach” en ik was er inderdaad ook bijna alleen. Hier heb ik nog even heel bewust genoten van de rust en mijn laatste vakantiemomenten!
En dan is het nu tijd om naar huis te gaan!!!
Volgend jaar weer? Ik denk het niet maar... wie weet?!
Ik vond het leuk om dit blog te schrijven en om jullie reacties te lezen! Elke keer beleef ik weer even een “happy-momentje” als ik een mail krijg met daarin “nieuwe reactie geplaatst”. Bedankt trouwe fans! Stiekem ben ik ook wel benieuwd naar degenen die mijn blog lezen maar waarvan ik het niet weet. Laat je ook een berichtje achter?
Groetjes,
Liesbeth
… Weekendje Batdambang
Eigenlijk is dat al langer geleden maar ik heb er nog niet over geschreven en dat wil ik toch even doen. Samen met Pia ben ik een weekendje naar Batdambang geweest (ongeveer 4 uur reizen met de bus). Een bijzondere ervaring was de bamboe trein. Je zit dan op een bamboeplateau net boven de rails (met een motor). Het lijkt een beetje op een achtbaan, het gaat best hard en is ook wel een beetje eng. Veilig en verantwoord? Volgens mij niet?! Wel leuk! Op de heenweg hadden we geluk, er kwamen geen tegenliggers aan. Op de terugweg gingen we minder snel vanwege tegenliggers. Dat betekent bamboeplateau en wielen van de rails af en aan de kant wachten totdat de ander voorbij is. Wij hoefden nooit aan de kant te gaan omdat we met z’n drieën achter elkaar reden en degene met de meeste passagiers mag blijven liggen/zitten
Ook zijn we naar de “killing caves” geweest. Cambodja heeft een heftig verleden, ruim 30 jaar geleden zijn miljoenen mensen gedood door de Rode Khmer (o.l.v. Pol Pot). In de grot die wij bezochten, werden in die tijd mensen naar beneden gegooid. Schedels en botten zijn nog te zien in een glazen monument. Erg indrukwekkend en raar om te beseffen dat het eigenlijk nog maar zo kort geleden is… daar werd iedereen even stil van.
… Mijn laatste dagen op het PDC
Donderdag was mijn laatste workshopdag. We hebben de vingerpoppetjes afgemaakt en bij een aantal groepen was er nog tijd genoeg om een soort toneelspel met de popjes te doen. Al snel bleek dit erg moeilijk te zijn. De meeste kinderen komen niet verder dan “how are you?” en “what is your name?” of ze deden precies mijn voorbeeld na. Het was wel grappig om de verschillen te zien. Sommige leerlingen schamen zich een beetje en voelen zich ongemakkelijk. Andere leerlingen gaan op in het spel en gebruiken zelfs een ander stemmetje. De laatste 10 minuten heb ik het spel “halli galli” gespeeld. Altijd een succes! De kinderen waren heel enthousiast en sloegen constant op de bel. Op een gegeven moment heb ik de regel “als je op de bel slaat terwijl er geen 5 dezelfde fruitsoorten liggen, moet je iedereen een kaart geven” ingevoerd en toen ging het er wat serieuzer maar minstens zo fanatiek aan toe. Toen ik tussen de middag het spel weer tevoorschijn haalde om met twee kinderen te spelen, kwamen er al snel meer kinderen nieuwsgierig kijken toen ze de bel hoorden. Ook een leraar kwam een kijkje nemen en wilde meedoen. Natuurlijk mocht dat en hij ging helemaal los, sloeg telkens op de bel om maar de snelste te zijn. Er keken al een paar kinderen naar mij zo van eigenlijk is dat niet de bedoeling he? Dus toen heb ik hem ook maar de nieuwe regel uitgelegd. Heel leuk om te zien wat een enthousiasme dit spel oproept bij jong en oud. Hopelijk hebben ze er nog lang plezier van want natuurlijk heb ik het spel daar achtergelaten.
Vrijdag heb ik nog wat dingen opgeruimd en afgewerkt (registratie/evaluatie van de activiteiten van de gegeven workshops) en geholpen bij het zomerprogramma (de kinderen komen een uur langer omdat ze schoolvakantie hebben). Om 4 uur zat het er dan echt op, ik nam afscheid van de leraren en voor de laatste keer werd ik met de tuktuk naar “huis” gebracht. Gek om weg te gaan… maar het was fijn om mijn steentje bij te mogen dragen aan dit mooie project. Ik ben heel benieuwd hoe het met de kinderen zal gaan in de toekomst. Zullen hun dromen uitkomen op het Pure Dream Centre?
… Busreis naar Koh Chang
Om 7.20 uur werd ik opgehaald. Pia, Ilona en Ivo waren uit bed gekomen om mij uit te zwaaien, super lief! Ik heb een erg leuke tijd gehad in Thida’s house. Zonder de andere vrijwilligers zou het erg saai geweest zijn!
Dit keer ging de busreis naar het Thaise eiland Koh Chang. Ervaring met de grensovergang bij Poipet had ik gelukkig al maar ook deze keer ben ik weer verbaasd over wat ik allemaal zie. Ik zie een hele hoop Thaise mensen staan. Eerst denk ik dat ze ook aan het wachten zijn om de grens over te kunnen dus ik voel me een beetje ongemakkelijk als me verteld wordt dat ik erlangs moet lopen. Later blijkt (denk ik) dat ze aan het wachten zijn op goederen uit Thailand. Als ik de grens over ben, komt er een politiewagen aangereden. Achterin zitten/staan allemaal kinderen. Het lijkt een beetje op een wagen waarin varkens vervoerd worden, met een soort van tralies. Waarom zitten die kinderen daar? Zijn ze naar Thailand gesmokkeld en worden ze door de politie weer terug naar Cambodja gebracht? Of is er een andere reden? Vreemd toch?!
De busreis verloopt goed. Ik doe er natuurlijk wel weer iets langer over dan gepland maar daar ben ik aan gewend geraakt. Ik vroeg nog aan de man van het toeristenbureautje of we na de grens gelijk doorreden naar Koh Chang? Hij verzekerde me dat dat het geval zou zijn. Niet dus… na de grens moesten we wachten totdat er genoeg mensen waren om het busje naar Koh Chang te vullen. Ach ja… had ik tijd om even van een zeer goedkope maaltijd en bananen shake (mijn favoriet!) te genieten.
… Drie dagen ontspannen op Koh Chang
Ik kwam aan bij mijn hotel en was helemaal happy. Wat een mooi hotel / huisje (gelukkig niet voor niks uren op internet gezocht ;) )! ’s Ochtends ben ik gelijk naar het strand gegaan (10 seconden lopen!) en heb daar heerlijk genoten van de zon en een spannend boek. Af en toe een duik in het zwembad of de zee ter afkoeling, heerlijk! Na een aantal uurtjes ben ik even door het stadje (één lange straat) gaan lopen. Hier was het duidelijk ‘low season”! Ik kwam nauwelijks toeristen / mensen tegen, het was totaal uitgestorven. Ook geen opdringerige mensen in de trant van “Lady! Massage?”. Ik heb een pedicure / manicure laten doen en ben daarna weer aan het strand gaan liggen om daar te genieten van een zonsondergang (met een paar wolkjes). De volgende ochtend wilde ik op tijd opstaan om de zonsopkomst te zien. Toen mijn wekker ging, keek ik naar buiten en was het nog pikdonker, nog even terug in bed dus. Echter een kwartier later was het ineens licht, zo snel gaat dat hier. Niet zo erg want ik had er niet bij stilgestaan dat als je de zonsondergang ziet aan deze kant van het eiland, je dan niet de zonopkomst ziet, beetje dom! Die dag heb ik een boottochtje langs 5 eilanden (/rotsblokken in zee) gedaan. Bij ieder eilandje stopten we even om te snorkelen, zwemmen of relaxen. Ik heb erg mooie, gekleurde visjes gezien! Helaas ging het halverwege de dag regenen, gelukkig niet heel de tijd maar van de zon konden we niet langer genieten helaas.
’s Avonds ben ik naar een ander hotel gegaan omdat ik ook graag in een ander plaatsje wilde overnachten: lonely beach. Dé plaats voor backpackers volgens de boekjes. Nou voel ik me niet echt een backpacker maar ik was wel nieuwsgierig. Bij mijn hotel aangekomen, had ik gelijk spijt. Het viel een beetje tegen. Later bedacht ik me dat dit huisje precies heeft wat ik bij het ander hotel miste: uitzicht op zee, wifi en ook het tweepersoonsbed was fijn. Daar moest ik dus maar extra van genieten! De volgende ochtend was ik vroeg wakker maar bleek het te regenen. Jammer! Gelukkig is relaxen niet alleen mogelijk in de zon op het strand dus bedacht ik een alternatief plan: nog even in bed liggen, uitgebreid ontbijten, massage (de beste!) en… hardlopen. Eigenlijk was ik van plan om niet meer te gaan hardlopen (in Cambodja had ik dat al meerdere keren gedaan dankzij de motivatie van mijn loopmaatjes Pia, Ivo, Ilona en Becky) maar omdat het ook ’s middags nog zacht regende, leek het me wel een goede manier om wat meer van de omgeving te zien. Echt veel heb ik niet gezien omdat het één heuvelachtige weg is met bossen aan beide kanten maar het was fijn om even buiten te zijn. De volgende dag ben ik op zoek gegaan naar het strand. Het zou 5 minuten lopen van mijn hotel zijn. Dat bleek iets verder weg te zijn (20 minuten) maar uiteindelijk was ik op “lonely beach” en ik was er inderdaad ook bijna alleen. Hier heb ik nog even heel bewust genoten van de rust en mijn laatste vakantiemomenten!
En dan is het nu tijd om naar huis te gaan!!!
Volgend jaar weer? Ik denk het niet maar... wie weet?!
Ik vond het leuk om dit blog te schrijven en om jullie reacties te lezen! Elke keer beleef ik weer even een “happy-momentje” als ik een mail krijg met daarin “nieuwe reactie geplaatst”. Bedankt trouwe fans! Stiekem ben ik ook wel benieuwd naar degenen die mijn blog lezen maar waarvan ik het niet weet. Laat je ook een berichtje achter?
Groetjes,
Liesbeth
-
20 Augustus 2014 - 18:31
Martine:
Goede reis naar huis Liesbeth! Tot gauw :-) dan kan ik je mooie verhalen "live" horen.
-
20 Augustus 2014 - 18:39
Joyce:
Jammer voor jou dat het weer voorbij is, maar wij zijn blij dat je weer terug komt :) Goede reis terug naar ons koude kikkerlandje. Het gaat niet warm zijn als je hier aankomt, dus vestje in de aanslag! Ennuh...ik ben wel benieuwd naar je motivatie achter 'Volgens jaar weer? Ik denk het niet...', maar dat hoor ik binnenkort wel! Tot snel! -
20 Augustus 2014 - 18:54
Mies En Theo :
Als trouwe fans zullen we dan maar reageren. Hopelijk krijg je deze keer veel reacties van de anonieme fans.
Mooi verhaal we zijn weer helemaal bij. Genoeg om over te praten morgen en later.
X X Theo en Mies
-
20 Augustus 2014 - 18:56
Theo:
Liesbeth bedankt voor elk leuk reisverslag. Je schrijft wel 'ik denk het niet ...', maar je hebt wel de smaak te pakken om naast het vrijwilligerswerk er ook nog een paar dagen vakantie aan vast te plakken. Zoals je het beschrijft in jouw logs, dan was de gehele tijd een vakantie voor je. Volgend jaar ga je weer, vast en zeker. Tot morgenavond. -
20 Augustus 2014 - 19:17
Marijke:
Ik heb genoten van je verslagen. Goede terugreis, Liesbeth! -
20 Augustus 2014 - 19:35
Janneke:
Dan laat ik toch maar een berichtje achter;)
Wat een leuke tijd heb je meegemaakt. Ik lees je verhalen met vreugde, wat een ervaringen doe je op en wat kan je goed schrijven.
Tot snel! -
20 Augustus 2014 - 20:21
Daniëlle:
Echt leuk om weer te lezen...je kunt terug kijken op geweldige momenten.. goede terug reis en probeer nog een tijd na te genieten!! Xx -
20 Augustus 2014 - 21:01
Janneke Joosse :
Laatste dagje! Alvast fijne reis! Fijn dat je nog even genoten hebt toch! Wel heftig van die kinderen!
Ik ben erg benieuwd naar je foto's! Fijn om je morgen weer te zien!
Xx -
20 Augustus 2014 - 21:03
Leonie:
Het was heel leuk om je reisverslagen te lezen, je hebt veel meegemaakt. Wat een ervaringen, prachtig. Ik wens je een hele goeie terugreis. -
20 Augustus 2014 - 21:13
E10:
we hebben je gevolgd
enne hier terug in het waterland zal weer tegen vallen
en volgens mij weet je al dat je volgend jaar weer hier of daar naar toe gaat
goede terug reis -
20 Augustus 2014 - 21:28
Rita:
Ik heb genoten van jee verslagen en vind het heel knap wat je allemaal doet ! En wat is de tijd snel gegaan ! Ik verheug me op een mooi fotoboek !
en wens je een goede reis morgen !
-
20 Augustus 2014 - 22:12
Veronique:
Het is alweer voorbij! Ik hoop je snel te zien, in ieder geval dinsdag in het park (of toch maar de kroeg als het weer regent. Goede reis terug! X -
20 Augustus 2014 - 23:23
Annelieke Kuijpers:
Alweer je laatste verslag, echt heel jammer, want ik heb ze altijd met heeeeeeel veeeeeeeel plezier gelezen. Echt super wat jij allemaal gedaan, gezien, beleefd, geproefd, aangeleerd hebt en geleerd hebt! Neem mijn petje voor je af dat je dat allemaal gedaan hebt, helemaal alleen in een ver vreemd land ver weg van Nederland! Jij heb b..... (Zal het woord niet typen want dat is niet zo netjes, hahaha) je mag echt heel trots zijn op jezelf! Heel veel groetjes van mij en tot vrijdag! Liefs Annelieke -
21 Augustus 2014 - 09:29
Marja:
Hoi Liesbeth, het zit er weer op voor je . Ik heb erg genoten van je verslagen ! Wat een belevenis weer zeg. Fijn om je weer te kunnen volgen op je avontuur. Fijne reis terug en we spreken nog af ! :) X.
-
21 Augustus 2014 - 09:29
Marja:
Hoi Liesbeth, het zit er weer op voor je . Ik heb erg genoten van je verslagen ! Wat een belevenis weer zeg. Fijn om je weer te kunnen volgen op je avontuur. Fijne reis terug en we spreken nog af ! :) X.
-
21 Augustus 2014 - 15:05
Mirjam:
Wat heb je toch weer een geweldige reis gemaakt met geweldige ervaringen om nog vaak aan terug te denken. Ben nu al benieuwd naar het fotoboek!!
Goede reis terug en tot snel!
-
26 Augustus 2014 - 20:39
Anita Schot:
Hoi Liesbeth,
Net nog even je laatste reisverslag gelezen.
Heel erg leuk inmiddels ben je weer al thuis en aan het werk.
Terugkijkend op een mooie reis met veel momenten om nog vaak bij stil te staan.
Mocht ik je eens treffen bij je ouders dan zou ik erg graag je fotoboek bekijken.
Groetjes Anita -
01 September 2014 - 00:16
Henriëtte:
Hoi Liesbeth,
Ik was je linkje kwijt van de blog, maar vanavond eens goed gezocht en gevonden. Prachtige verhalen, bijzondere ervaringen. Het is vast ook fijn om weer thuis te zijn!
Hartelijke groet Leo en Henriette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
